Met ingang van dinsdag 7 september wordt dit weblog samengevoegd met Tempel der Politiek, ook en vooral omdat Politiek vrijwel uitsluitend absurditeiten genereert of reeds tot in het merg is. Vandaar dat de nieuwe site heet
Tempel der Politiek en Absurditeiten
dinsdag 7 september 2010
vrijdag 23 juli 2010
Beestachtige kunstenares maakt handtas van kat
Perversiteit Troef
Op zaterdag 24 juli staat voor de tijdspanne tussen 20:40 uur en 21:10 uur op Nederland 3 het Avro-magazine Lekker . . . . ! op de rol. De aflevering is getiteld Lekker wreed! Als we de korte, inleidende tekst in de VPRO-Gids mogen geloven, komt de volgende vraag aan de orde: "Waarom heeft bijvoorbeeld een kunstenares haar kat gedood om er vervolgens een handtas van te maken?"
Een dergelijke 'kunstenares', mocht die werkelijk bestaan, zou in de periode 1933-1945 in het extremistisch-perverse systeem van de nazi-beesten bij onze oosterburen een uitstekend figuur hebben geslagen met haar weerzinwekkende handelingen, die aardig in de richting van de systematische krankzinnigheid van Mengele en consorten gaat.
Eenzame opsluiting vereist
Zo'n abject en verachtenswaardig on-wezen dient voor de rest van haar bestaan te worden opgeborgen in een gesloten inrichting met voortdurend uitzicht op jolig spelende poesjes in de tuin, die ze niet alleen steeds moet zien maar ook verplicht moet beluisteren.
Vanzelfsprekend dient er, voorafgaand daaraan, een rechterlijke uitspraak te komen welke haar zwaar criminele gedrag inclusief de uitzinnige perversiteit zodanig laakt dat ze — mede op grond van een uitgebracht psychiatrisch rapport waarin staat dat ze, vanwege die meer dan extreme perversiteit, een groot gevaar voor een fatsoenlijk functionerende maatschappij vormt — TBS krijgt en voor de rest van haar hopelijk bijzonder lang voortsudderende bestaan geïnstitutionaliseerd dient te blijven en uitsluitend nog uitzonderlijk vitaminerijk kattenvoer, met als variant voor de zon- en feestdagen pure kattentongen en inrichtingsmuisjes, als enig voedsel, aangevuld met speciale kattenmelk, mag consumeren.
LEKKER WREED!
Op zaterdag 24 juli staat voor de tijdspanne tussen 20:40 uur en 21:10 uur op Nederland 3 het Avro-magazine Lekker . . . . ! op de rol. De aflevering is getiteld Lekker wreed! Als we de korte, inleidende tekst in de VPRO-Gids mogen geloven, komt de volgende vraag aan de orde: "Waarom heeft bijvoorbeeld een kunstenares haar kat gedood om er vervolgens een handtas van te maken?"
Een dergelijke 'kunstenares', mocht die werkelijk bestaan, zou in de periode 1933-1945 in het extremistisch-perverse systeem van de nazi-beesten bij onze oosterburen een uitstekend figuur hebben geslagen met haar weerzinwekkende handelingen, die aardig in de richting van de systematische krankzinnigheid van Mengele en consorten gaat.
Eenzame opsluiting vereist
Zo'n abject en verachtenswaardig on-wezen dient voor de rest van haar bestaan te worden opgeborgen in een gesloten inrichting met voortdurend uitzicht op jolig spelende poesjes in de tuin, die ze niet alleen steeds moet zien maar ook verplicht moet beluisteren.
Vanzelfsprekend dient er, voorafgaand daaraan, een rechterlijke uitspraak te komen welke haar zwaar criminele gedrag inclusief de uitzinnige perversiteit zodanig laakt dat ze — mede op grond van een uitgebracht psychiatrisch rapport waarin staat dat ze, vanwege die meer dan extreme perversiteit, een groot gevaar voor een fatsoenlijk functionerende maatschappij vormt — TBS krijgt en voor de rest van haar hopelijk bijzonder lang voortsudderende bestaan geïnstitutionaliseerd dient te blijven en uitsluitend nog uitzonderlijk vitaminerijk kattenvoer, met als variant voor de zon- en feestdagen pure kattentongen en inrichtingsmuisjes, als enig voedsel, aangevuld met speciale kattenmelk, mag consumeren.
LEKKER WREED!
donderdag 22 juli 2010
Orlando Figes verloor vooralsnog zijn evenwicht
.jpg)
Neurotische explosie
Onder de kop Britse historicus struikelt over ijdelheid meldt de Volkskrant van maandag 19 juli een behoorlijke uitglijder van de — op grond van zijn uitnemende en omvangrijke boeken met betrekking tot de geschiedenis van Rusland tijdens de afgelopen eeuw [1] — alom zo terecht geprezen, en daardoor wereldwijd vermaarde, historicus Orlando Figes.
Het mag revolutionair lijken wat er door toedoen van deze eersterangs historicus is gebeurd, tot de Tragedie van een volk heeft het niet geleid, maar wel tot een in-triest gebeuren dat niet meer terug te draaien valt, maar dat hopelijk op termijn tot redelijke proporties te relativeren valt. Hij heeft in ieder geval bewezen flink uit zijn evenwicht te zijn, en dat geldt eveneens voor zijn 'gewone doen': het schrijven van uitstekende artikelen en dito standaardwerken.
Het gebeuren — anoniem afkraken van werk van collega's en het onder pseudoniem aanprijzen van eigen boeken via de internetboekhandel Amazon— heeft er uiteindelijk toe geleid dat Figes nu smartegeld moet betalen aan die collega's die hij op genoemde manier aan de kaak heeft gesteld.
Onder de kop Britse historicus struikelt over ijdelheid meldt de Volkskrant van maandag 19 juli een behoorlijke uitglijder van de — op grond van zijn uitnemende en omvangrijke boeken met betrekking tot de geschiedenis van Rusland tijdens de afgelopen eeuw [1] — alom zo terecht geprezen, en daardoor wereldwijd vermaarde, historicus Orlando Figes.
Het mag revolutionair lijken wat er door toedoen van deze eersterangs historicus is gebeurd, tot de Tragedie van een volk heeft het niet geleid, maar wel tot een in-triest gebeuren dat niet meer terug te draaien valt, maar dat hopelijk op termijn tot redelijke proporties te relativeren valt. Hij heeft in ieder geval bewezen flink uit zijn evenwicht te zijn, en dat geldt eveneens voor zijn 'gewone doen': het schrijven van uitstekende artikelen en dito standaardwerken.
Het gebeuren — anoniem afkraken van werk van collega's en het onder pseudoniem aanprijzen van eigen boeken via de internetboekhandel Amazon— heeft er uiteindelijk toe geleid dat Figes nu smartegeld moet betalen aan die collega's die hij op genoemde manier aan de kaak heeft gesteld.
Laat ik hier het hele verhaal niet nog eens breed uitmeten; diverse media hebben dat reeds gedaan. Wel moet ik vaststellen dat er iets, al dan niet tijdelijk, helemaal niet koosjer was in het hoofd, en wellicht 'in het hart', van de prominente auteur. Het is geen zaak die op zichzelf staat als uitzonderlijke gebeurtenis. Tal van vooraanstaande lieden met (een) titel(s) en de noodzakelijke kennis, inzicht en ervaring op hun vakgebied, hebben zich door affectiviteit laten leiden tot zeer onaangename optredens, zij het domweg plagiaat plegen of zich onder een dekmantel als recensent uit te geven en in die hoedanigheid het werk van anderen met de grond gelijk te maken.
Meer dan alleen ijdelheid
In genoemde kop van de Volkskrant werd dit optreden van Figes gekwalificeerd als ijdelheid, een drijfveer die ten grondslag ligt aan veel onprettige gedachten en daden. Ik denk dat er meer aan de hand is dan alleen de vanitas die al zo oud is als de mensheid en die door de Prediker in de anthologie van het Oude Verbond met nadruk wordt genoemd. Mij lijkt het waarschijnlijker dat er onder die ijdelheid een ouder trauma verborgen lag dat als onuitgewerkte problematiek binnen de persoonlijkheid een uitweg zoekt en zich manifesteert in externe conflicten. Het is dan ook een bittere noodzaak dat Orlando Figes met een deskundige in conclaaf gaat om eens te bezien waar de schoen wringt en wat er ten faveure van de ontwikkeling binnen de persoonlijkheid aan kan worden gedaan ten einde herhaling te voorkomen. Want dat er sprake is van onvolgroeid gedrag is zo klaar als een klontje, en even duidelijk is het gevaar van herhaling als er niet aan de wortel van het kwaad wordt ingegrepen. Orlando Figes zelf is de enige die ervoor kan zorgen dat een dergelijke eclatante uiting van domheid zich niet herhaalt. Dergelijke neuroses komen niet zomaar met de oostenwind aanwaaien, en aangezien een neurose nu eenmaal staat bij de gratie van de herhalingsdrang, is het niet alleen voor de man zelf, maar tevens voor de wereld om hem heen een goede zaak als er maatregelen worden genomen die zulks in goede banen leiden.
In genoemde kop van de Volkskrant werd dit optreden van Figes gekwalificeerd als ijdelheid, een drijfveer die ten grondslag ligt aan veel onprettige gedachten en daden. Ik denk dat er meer aan de hand is dan alleen de vanitas die al zo oud is als de mensheid en die door de Prediker in de anthologie van het Oude Verbond met nadruk wordt genoemd. Mij lijkt het waarschijnlijker dat er onder die ijdelheid een ouder trauma verborgen lag dat als onuitgewerkte problematiek binnen de persoonlijkheid een uitweg zoekt en zich manifesteert in externe conflicten. Het is dan ook een bittere noodzaak dat Orlando Figes met een deskundige in conclaaf gaat om eens te bezien waar de schoen wringt en wat er ten faveure van de ontwikkeling binnen de persoonlijkheid aan kan worden gedaan ten einde herhaling te voorkomen. Want dat er sprake is van onvolgroeid gedrag is zo klaar als een klontje, en even duidelijk is het gevaar van herhaling als er niet aan de wortel van het kwaad wordt ingegrepen. Orlando Figes zelf is de enige die ervoor kan zorgen dat een dergelijke eclatante uiting van domheid zich niet herhaalt. Dergelijke neuroses komen niet zomaar met de oostenwind aanwaaien, en aangezien een neurose nu eenmaal staat bij de gratie van de herhalingsdrang, is het niet alleen voor de man zelf, maar tevens voor de wereld om hem heen een goede zaak als er maatregelen worden genomen die zulks in goede banen leiden.
Ziekteverlof
Sedert het uitbreken van dit schandaal is Orlando Figes met ziekteverlof. Dat is in de gegeven omstandigheden wel terecht, maar als de man bereid is zich op een voor hem passende wijze te laten behandelen — en of dat nu via een analyse van zijn verleden, dan wel via een bloesemtherapie gebeurt, is niet van direct belang, als het maar tot het gewenste resultaat leidt —, en als er dan sprake is van genezing, zou hij in zijn functie moeten worden hersteld. Immers, een man van zo grote intelligentie, met zoveel kennis en inzicht, behoort niet aan de kant te staan binnen het maatschappelijk gebeuren van de (eigentijdse) geschiedschrijving. Dat is in eerste instantie van belang voor de persoon zelf en daarnaast voor het Birkbeck College en daarmee van het gilde der geschiedschrijvers.
Sedert het uitbreken van dit schandaal is Orlando Figes met ziekteverlof. Dat is in de gegeven omstandigheden wel terecht, maar als de man bereid is zich op een voor hem passende wijze te laten behandelen — en of dat nu via een analyse van zijn verleden, dan wel via een bloesemtherapie gebeurt, is niet van direct belang, als het maar tot het gewenste resultaat leidt —, en als er dan sprake is van genezing, zou hij in zijn functie moeten worden hersteld. Immers, een man van zo grote intelligentie, met zoveel kennis en inzicht, behoort niet aan de kant te staan binnen het maatschappelijk gebeuren van de (eigentijdse) geschiedschrijving. Dat is in eerste instantie van belang voor de persoon zelf en daarnaast voor het Birkbeck College en daarmee van het gilde der geschiedschrijvers.
.jpg)
Als we iets verder kijken dan alleen dit, absoluut voor velen pijnlijke, incident, en moeten vaststellen dat er massamoordenaars het tot president van een al dan niet dubieuze staat weten te schoppen en dat alles wat de omgeving beter uitkomt, met de mantel der liefde wordt bedekt, dan doen degenen, die het voor het zeggen hebben er goed aan om de relativiteit niet uit het oog te verliezen en te besluiten voor een voortzetting van het werk dat Orlando Figes verrichtte tot deze ellende de kop opstak. Enig onopvallend kritisch volgen zal daarbij van nut kunnen blijken.__________
[1] Diens in het Nederlands als Fluisteraars vertaalde boek komt in augustus 2009 voor in een artikel op onze zustersite Tempel der Historie. In een eerdere bijdrage, eveneens op die site, in oktober 2008, hebben we aandacht besteed aan de Nederlandse editie van Orlando Figes terecht als standaardwerk geldende boek over de Russische revolutie 1891-1924. Wij hebben het als onovertroffen gekwalificeerd.
woensdag 2 juni 2010
Gehersenspoelden kerstenen er nog lustig op los
Bekerende dwazen
Geruime tijd was ik verschoond gebleven van de extremistische, uit geestesziekte ontstane kulkakelkletskoek die 'kerstenende' verdoolden huis aan huis proberen te verkopen als bewijs voor het bestaan van God. En juist deze middag — nadat ik een half uur tevoren een bekende had gemeld dat ze al geruime tijd met hun waanzin mijn deur voorbij waren gegaan — was ik toch weer eens aan de beurt.
Een vriendelijk ogende mevrouw stond op het tuinpad toen ik opendeed, met in haar gezelschap een kind van een jaar of acht dat gedrag vertoonde van iemand die alles beter wist dan degenen die decennialang wetenschappelijk onderzoek hadden verricht: een als gevolg van ongetwijfeld vele hersenspoelingen onuitstaanbaar wezentje dat zich in mijn optiek al snel kandidaat stelde voor een onderzoek door de kinderbescherming.
Omdat ik maar niet in God wil(de) geloven, kwam — hoe kan het ook anders — weer het argument uit de steentijd: maar hoe kon er dan een boom in mijn tuin groeien, et cetera: dat moest, dat kon toch niet anders dan de ordening van God zijn. Iets origineels — ontstaan uit de stoffelijke resten van Sjef van Oekel of een andere Groot-Mogol op het gebied van oorspronkelijke humor — weten ze niet te verzinnen, die doorgaans dodelijk vermoeiende, want in eerste instantie uitzinnig humorloze, lieden met (elk) hun (eigen) dwaalleer.
De Waarheid achterhaald
Mevrouw zei dat ze door tal van navorsingen de Waarheid had achterhaald en — ook daar doet zich niets nieuws voor — ze begon met De Heilige Schrift in een blauwe band te wapperen. Ik heb nog de moeite genomen mevrouw te vertellen dat het daarbij om een verzameling van boeken gaat welke door totaal verschillende lieden zijn geschreven, en ik wees haar op talrijke vertaalfouten en op de vele literatuur die daarover nader informeert. Vanzelfsprekend was mevrouw daarin niet geïnteresseerd. Maar dat hoeft ook niet: aan zo ellendig affectief gepreoccupeerden is zulke informatie toch niet besteed.
Ik kreeg de indruk dat mevrouw nog meer schrok van het feit dat ik niet in de onbevlekte ontvangenis kon geloven, ook en vooral niet doordat er in de tijd van die Jozef, nog een man en Maria, geen laboratoria, zoals nu, waren die 'kindertjes konden maken' zonder lijfscontact.
Heel jammer vond mevrouw dat voor mij. Talrijke mensen die kerstenen, of dat nu vanaf een kansel is of direct buiten een deuropening, hebben er tot nog toe helemaal niets van begrepen.
Dwangmatigheid
Weer wees ik op de Grote Onzekerheid die hen etmaal na etmaal in de greep houdt en die ervoor zorg draagt dat ze — in een uiting van dwangmatigheid — uit alle macht proberen zoveel mogelijk medestanders te vinden en dat ze daarom zoveel mensen thuis lastigvallen. Het akelige kind liet weer horen dat ze nog helemaal niet kon meepraten, aangezien ze van de hele materie niets maar dan ook niets begreep: ook nog niet kon begrijpen. Het woord dwangmatigheid uit mijn mond maakte haar reactie los: "Wij worden niet gedwongen langs de huizen te gaan." Nee, werden ze dat maar. Ik heb er niets tegen dat ze langs mijn huis lopen, want ik ben een voorstander van het principe vrij gaan en staan zolang er daarvoor bestemde trottoirs zijn aangelegd. Maar het tuinpad naar mijn voordeur gelieven zij te mijden, nu en tot in het uur van hun dood. Amen.
En daarom citeerde ik maar weer eens — binnenkort jubileum want vijftig jaar achtereen — de Eerste Brief van Paulus aan Timotheüs: 5 vs 13 in de Statenvertaling "Omgaan bij de huizen, ijdele dingen doende, sprekende hetgeen niet betaamt."
Van al die lui — die beweren of impliceren dat ze zo naarstiglijk bijbelstudie hebben bedreven — die ik daarmee sedert 1963 verras, is er nog nooit één geweest die mij op de juiste context van die Paulus-tekst heeft gewezen. Het onuitstaanbare, want totaal vergiftigde, snertpeutertje sprak toen echter een onomstotelijke waarheid, aangezien ook zij niet op kon tegen iemand die bijbelteksten à bout portant kan citeren. "Paulus heeft ook andere dingen geschreven."
Ook mijn mededeling dat de Hebreeuwse tekst van de geboorte van Eva eerder wees op "uit een hard lid" dan "uit een rib", zorgde voor een houding van totaal gebrek aan erbarmen met het mannelijk lid: "Uit een rib", riep het kind vastberaden, "uit een rib". Niet omdat ze het kon weten — wat God, Karl Marx en Joop den Uyl mogen hebben weten te verijdelen —, maar doordat ze vakbekwaam is geïndoctrineerd. Aan die gifspuit zullen psychiaters later nog een hele kluif kunnen hebben.
Het ware gezicht
Beiden waren droef en verontwaardigd over het feit dat ik geen enkel belang had om in God te geloven, dit niet wilde en zelfs niet zou kunnen. "Alleen al het feit dat er in de tweede wereldoorlog zes miljoen Joden zijn vermoord, bewijst dat er geen God bestaat."
Toen toonde de vriendelijke mevrouw haar ware gezicht:
"Als u de moeite neemt om de historie daarvan te bestuderen, dan weet u waarom het is gebeurd." Dat is ieder geval niet een goddelijke instelling maar één van (een afgezant van) het Beest uit de Afgrond.
Zo iemand hoort in een streng gesloten inrichting met als ontbijt een heel klein beschuitje met heel veel cyaankalimuisjes.
Geruime tijd was ik verschoond gebleven van de extremistische, uit geestesziekte ontstane kulkakelkletskoek die 'kerstenende' verdoolden huis aan huis proberen te verkopen als bewijs voor het bestaan van God. En juist deze middag — nadat ik een half uur tevoren een bekende had gemeld dat ze al geruime tijd met hun waanzin mijn deur voorbij waren gegaan — was ik toch weer eens aan de beurt.
Een vriendelijk ogende mevrouw stond op het tuinpad toen ik opendeed, met in haar gezelschap een kind van een jaar of acht dat gedrag vertoonde van iemand die alles beter wist dan degenen die decennialang wetenschappelijk onderzoek hadden verricht: een als gevolg van ongetwijfeld vele hersenspoelingen onuitstaanbaar wezentje dat zich in mijn optiek al snel kandidaat stelde voor een onderzoek door de kinderbescherming.
Omdat ik maar niet in God wil(de) geloven, kwam — hoe kan het ook anders — weer het argument uit de steentijd: maar hoe kon er dan een boom in mijn tuin groeien, et cetera: dat moest, dat kon toch niet anders dan de ordening van God zijn. Iets origineels — ontstaan uit de stoffelijke resten van Sjef van Oekel of een andere Groot-Mogol op het gebied van oorspronkelijke humor — weten ze niet te verzinnen, die doorgaans dodelijk vermoeiende, want in eerste instantie uitzinnig humorloze, lieden met (elk) hun (eigen) dwaalleer.
De Waarheid achterhaald
Mevrouw zei dat ze door tal van navorsingen de Waarheid had achterhaald en — ook daar doet zich niets nieuws voor — ze begon met De Heilige Schrift in een blauwe band te wapperen. Ik heb nog de moeite genomen mevrouw te vertellen dat het daarbij om een verzameling van boeken gaat welke door totaal verschillende lieden zijn geschreven, en ik wees haar op talrijke vertaalfouten en op de vele literatuur die daarover nader informeert. Vanzelfsprekend was mevrouw daarin niet geïnteresseerd. Maar dat hoeft ook niet: aan zo ellendig affectief gepreoccupeerden is zulke informatie toch niet besteed.
Ik kreeg de indruk dat mevrouw nog meer schrok van het feit dat ik niet in de onbevlekte ontvangenis kon geloven, ook en vooral niet doordat er in de tijd van die Jozef, nog een man en Maria, geen laboratoria, zoals nu, waren die 'kindertjes konden maken' zonder lijfscontact.
Heel jammer vond mevrouw dat voor mij. Talrijke mensen die kerstenen, of dat nu vanaf een kansel is of direct buiten een deuropening, hebben er tot nog toe helemaal niets van begrepen.
Dwangmatigheid
Weer wees ik op de Grote Onzekerheid die hen etmaal na etmaal in de greep houdt en die ervoor zorg draagt dat ze — in een uiting van dwangmatigheid — uit alle macht proberen zoveel mogelijk medestanders te vinden en dat ze daarom zoveel mensen thuis lastigvallen. Het akelige kind liet weer horen dat ze nog helemaal niet kon meepraten, aangezien ze van de hele materie niets maar dan ook niets begreep: ook nog niet kon begrijpen. Het woord dwangmatigheid uit mijn mond maakte haar reactie los: "Wij worden niet gedwongen langs de huizen te gaan." Nee, werden ze dat maar. Ik heb er niets tegen dat ze langs mijn huis lopen, want ik ben een voorstander van het principe vrij gaan en staan zolang er daarvoor bestemde trottoirs zijn aangelegd. Maar het tuinpad naar mijn voordeur gelieven zij te mijden, nu en tot in het uur van hun dood. Amen.
En daarom citeerde ik maar weer eens — binnenkort jubileum want vijftig jaar achtereen — de Eerste Brief van Paulus aan Timotheüs: 5 vs 13 in de Statenvertaling "Omgaan bij de huizen, ijdele dingen doende, sprekende hetgeen niet betaamt."
Van al die lui — die beweren of impliceren dat ze zo naarstiglijk bijbelstudie hebben bedreven — die ik daarmee sedert 1963 verras, is er nog nooit één geweest die mij op de juiste context van die Paulus-tekst heeft gewezen. Het onuitstaanbare, want totaal vergiftigde, snertpeutertje sprak toen echter een onomstotelijke waarheid, aangezien ook zij niet op kon tegen iemand die bijbelteksten à bout portant kan citeren. "Paulus heeft ook andere dingen geschreven."
Ook mijn mededeling dat de Hebreeuwse tekst van de geboorte van Eva eerder wees op "uit een hard lid" dan "uit een rib", zorgde voor een houding van totaal gebrek aan erbarmen met het mannelijk lid: "Uit een rib", riep het kind vastberaden, "uit een rib". Niet omdat ze het kon weten — wat God, Karl Marx en Joop den Uyl mogen hebben weten te verijdelen —, maar doordat ze vakbekwaam is geïndoctrineerd. Aan die gifspuit zullen psychiaters later nog een hele kluif kunnen hebben.
Het ware gezicht
Beiden waren droef en verontwaardigd over het feit dat ik geen enkel belang had om in God te geloven, dit niet wilde en zelfs niet zou kunnen. "Alleen al het feit dat er in de tweede wereldoorlog zes miljoen Joden zijn vermoord, bewijst dat er geen God bestaat."
Toen toonde de vriendelijke mevrouw haar ware gezicht:
"Als u de moeite neemt om de historie daarvan te bestuderen, dan weet u waarom het is gebeurd." Dat is ieder geval niet een goddelijke instelling maar één van (een afgezant van) het Beest uit de Afgrond.
Zo iemand hoort in een streng gesloten inrichting met als ontbijt een heel klein beschuitje met heel veel cyaankalimuisjes.
donderdag 22 april 2010
Viva Zapatero oftewel satire niet toegestaan
.jpg)
De presentatrice waagde het om in de eerste aflevering van haar satirische televisieprogramma RaiOt de draak te steken met de eerste minister van haar land en dat leidde ertoe dat het programma na deze éne aflevering niet meer op de buis kon worden vertoond. Daarom maakte Sabina Guzzanti deze documentaire. Het bijzonder daarvan wordt door kenners van de scene omschreven als Michael Moore-achtig, aangezien ook Sabina Guzzanti toont hoe de persvrijheid en de vrijheid om zich op kunstzinnige wijze te uiten via het meer en meer aan banden leggen uiteindelijk — en dat gaat in ijltempo — definitief om zeep worden geholpen.
Op vrijdag aansluitend wordt een herhaling vertoond, op hetzelfde kanaal, tussen 22:10 uur en 23:20 uur.
__________
Zie tevens onze bijdrage van maandag 19 april op deze site.
__________
Afbeelding: De Italiaanse actrice en satirica Sabina Guzzanti. Foto genomen tijdens het 64ste Filmfestival van Venetië.
maandag 19 april 2010
Documentaire over de regeringsvorm videocratie
Maffiapraktijken
Het Nederlandse digitale televisiekanaal Holland Doc 24 biedt op maandag 19 april een documentaire over een ernstige vorm van misbruik met grote gevolgen, zij het een andere abjecte verschijningsvorm van misbruik dan op datzelfde tijdstip — in ieder geval gedurende de eerste drie kwartier van deze film — op het eerste Duitse televisienet in het centrum van de belangstelling staat: misbruik van kinderen.
Op dat digitale kanaal wordt, in de documentaire Videocracy, een dwarsdoorsnede getoond van de thans in Italië heersende videocratie. De documentaire van Erik Gandini is als Zwees-Deens-Brits-Finse coproductie tot stand gekomen.
In het middelpunt: een razende Roeland
.jpg)
Centraal thema van de film is Italië's minister-president Silvio Berlusconi (geboren 1936), een der meest kwalijke regeringsleiders van het na-oorlogse Europa. Dit gedrocht zet zowel de media alsook de politiek volkomen naar zijn hand.
In zijn jonge jaren heeft hij, om geld te verdienen opgetreden als muzikant en gewerkt als kelner op een schip. Alsof dat niet al erg genoeg was. . . . .
De regisseur richt zich vooral op het schemergebied tussen de realiteit die de televisie ons voortovert aan de ene kant en, anderzijds, de wereld die zich daaraan — helaas voortdurend — blijft spiegelen.
De rolprent heeft een duur van zo'n vijfentachtig minuten, en wordt aan de kijkers voorgesteld tussen 21:00 uur en 22:25 uur.
Nog viermaal deze week
De documentaire zal deze week nog viermaal op het huiskamerscherm te zien zijn: eerst op dinsdagavond op dezelfde zender, tussen 23:00 uur en 00:24 in de nacht op woensdag 21 april. Op woensdag 21 april is de film te zien via Nederland 2 vanaf 23:50 uur.
Donderdag 22 april wordt deze bijdrage opnieuw uitgezonden op Holland Doc 24, tussen 19:52 uur en 21:18 uur. Ook op vrijdag kan men zijn kans nog waarnemen: tussen 22:10 uur en 23:34 uur.
_________
Afbeelding: Berlusconi tijdens een bezoek aan Japan. De lach verbergt veel kwalijks.
Het Nederlandse digitale televisiekanaal Holland Doc 24 biedt op maandag 19 april een documentaire over een ernstige vorm van misbruik met grote gevolgen, zij het een andere abjecte verschijningsvorm van misbruik dan op datzelfde tijdstip — in ieder geval gedurende de eerste drie kwartier van deze film — op het eerste Duitse televisienet in het centrum van de belangstelling staat: misbruik van kinderen.
Op dat digitale kanaal wordt, in de documentaire Videocracy, een dwarsdoorsnede getoond van de thans in Italië heersende videocratie. De documentaire van Erik Gandini is als Zwees-Deens-Brits-Finse coproductie tot stand gekomen.
In het middelpunt: een razende Roeland
.jpg)
Centraal thema van de film is Italië's minister-president Silvio Berlusconi (geboren 1936), een der meest kwalijke regeringsleiders van het na-oorlogse Europa. Dit gedrocht zet zowel de media alsook de politiek volkomen naar zijn hand.In zijn jonge jaren heeft hij, om geld te verdienen opgetreden als muzikant en gewerkt als kelner op een schip. Alsof dat niet al erg genoeg was. . . . .
De regisseur richt zich vooral op het schemergebied tussen de realiteit die de televisie ons voortovert aan de ene kant en, anderzijds, de wereld die zich daaraan — helaas voortdurend — blijft spiegelen.
De rolprent heeft een duur van zo'n vijfentachtig minuten, en wordt aan de kijkers voorgesteld tussen 21:00 uur en 22:25 uur.
Nog viermaal deze week
De documentaire zal deze week nog viermaal op het huiskamerscherm te zien zijn: eerst op dinsdagavond op dezelfde zender, tussen 23:00 uur en 00:24 in de nacht op woensdag 21 april. Op woensdag 21 april is de film te zien via Nederland 2 vanaf 23:50 uur.
Donderdag 22 april wordt deze bijdrage opnieuw uitgezonden op Holland Doc 24, tussen 19:52 uur en 21:18 uur. Ook op vrijdag kan men zijn kans nog waarnemen: tussen 22:10 uur en 23:34 uur.
_________
Afbeelding: Berlusconi tijdens een bezoek aan Japan. De lach verbergt veel kwalijks.
woensdag 29 april 2009
Anti Obama-varkenspestgekte bij Republikeinse Minesota-afgevaardigde Michele Bachmann
Daverende idiotie
De Republikeinse Michele Bachmann in Minesota koppelt het uitbreken van de varkensgriep — die overigens nu officieel nieuwe griep heet — aan Democratische regeringsperiodes in haar land. Dit meldde mij de Huffington Post heden, direct na middernacht.
Niet gehinderd door feitenkennis refereert Mevrouw Bachmann aan de vorige uitbraak van diezelfde griep, in de jaren zeventig, tijdens — zo beweert zij — het bewind van President Jim Carter, en daarmee is het voor dit imbeciel gakkerend-blatende tweebenige jofferwezentje duidelijk dat die ziekte een democratisch fenomeen is.
Weliswaar wil ze niet de oorzaak van deze griep Barack Obama persoonlijk aanrekenen, maar ze vindt dat "democratische element" in het fenomeen varkensgriep toch wel interessant.
Helaas heeft mevrouw haar huiswerk niet gedaan — waarschijnlij
k omdat ze daarvoor ook te dom is —, maar als ze de moeite had genomen te controleren wanneer de vorige uitbraak van varkensgriep was, zou ze hebben kunnen weten — ja, zo optimistisch zijn we nog wel — dat er toen warempel een republikeinse president aan het roer van die 'varkensziekte' stond: Gerald Ford.
Leeghoofdigheid ten top
Het enige wat mevrouw laat zien, is dat haar schedelpan al bijna leeg is. Hersens en hersenen zullen reeds weggelekt zijn, maar één miniem gen-gedeelte — dat impulsen geeft aan boosaardigheid in de vorm van leugens, laster, lagen en listen; kennelijk haar enige drijfveer — is intact gebleven. Wat lijdt die snatersuit onder een wel heel bijzondere crisis: geen hersens, geen fatsoen, geen kennis en ook al geen greintje inzicht in de dagelijkse werkelijkheid. Kortom, een politica van het meest troebel denkbare republikeinse water.
Het valt te hopen dat ze door de collega-Republikein John McCain, die in 2008 eveneens presidentskandidaat was, nu even heel snel op haar juiste nummer wordt gezet. Verbanning naar een politiek Utopia is een eventueel alternatief.
Wat we daarnet echter niet hebben bedacht, maar waaruit het ook kan voortkomen dat die opgefokte joffer zich zo idioot gedraagt, is dat ze inmiddels zelf door de varkenspest is ingelijfd. Armoe is troef!
____________
Foto: Blatend-onbenullig leuterend en lasterend: de republikeinse afgevaardigde van de VS-staat Minesota: Michele Bachmann (geboren in 1956).
De Republikeinse Michele Bachmann in Minesota koppelt het uitbreken van de varkensgriep — die overigens nu officieel nieuwe griep heet — aan Democratische regeringsperiodes in haar land. Dit meldde mij de Huffington Post heden, direct na middernacht.
Niet gehinderd door feitenkennis refereert Mevrouw Bachmann aan de vorige uitbraak van diezelfde griep, in de jaren zeventig, tijdens — zo beweert zij — het bewind van President Jim Carter, en daarmee is het voor dit imbeciel gakkerend-blatende tweebenige jofferwezentje duidelijk dat die ziekte een democratisch fenomeen is.
Weliswaar wil ze niet de oorzaak van deze griep Barack Obama persoonlijk aanrekenen, maar ze vindt dat "democratische element" in het fenomeen varkensgriep toch wel interessant.
Helaas heeft mevrouw haar huiswerk niet gedaan — waarschijnlij
k omdat ze daarvoor ook te dom is —, maar als ze de moeite had genomen te controleren wanneer de vorige uitbraak van varkensgriep was, zou ze hebben kunnen weten — ja, zo optimistisch zijn we nog wel — dat er toen warempel een republikeinse president aan het roer van die 'varkensziekte' stond: Gerald Ford.Leeghoofdigheid ten top
Het enige wat mevrouw laat zien, is dat haar schedelpan al bijna leeg is. Hersens en hersenen zullen reeds weggelekt zijn, maar één miniem gen-gedeelte — dat impulsen geeft aan boosaardigheid in de vorm van leugens, laster, lagen en listen; kennelijk haar enige drijfveer — is intact gebleven. Wat lijdt die snatersuit onder een wel heel bijzondere crisis: geen hersens, geen fatsoen, geen kennis en ook al geen greintje inzicht in de dagelijkse werkelijkheid. Kortom, een politica van het meest troebel denkbare republikeinse water.
Het valt te hopen dat ze door de collega-Republikein John McCain, die in 2008 eveneens presidentskandidaat was, nu even heel snel op haar juiste nummer wordt gezet. Verbanning naar een politiek Utopia is een eventueel alternatief.
Wat we daarnet echter niet hebben bedacht, maar waaruit het ook kan voortkomen dat die opgefokte joffer zich zo idioot gedraagt, is dat ze inmiddels zelf door de varkenspest is ingelijfd. Armoe is troef!
____________
Foto: Blatend-onbenullig leuterend en lasterend: de republikeinse afgevaardigde van de VS-staat Minesota: Michele Bachmann (geboren in 1956).
Abonneren op:
Posts (Atom)
